این سازمان بعدها الگویی برای سلوکیان حاکم بر سرزمین هخامنشیان شد: شبکه ای از مأموران که به همه جا می رفتند و همه چیز را می دیدند و می شنیدند. هر گوشه پنهان و تاریک، هر بازار شلوغ و شلوغ می تواند در دسترس این جاسوس ها باشد. گویا چشم‌هایی به دیوارها و کسانی بود که در اردوگاه دشمنانش به بردگی می‌رفتند تا هنگام بازگشت به او بفهمانند چه می‌بینند.